Rüya:
Ben öğretmenim. Rüyamda okulda idim. Tam da sınıfa girecektim ki, eski sevgilim kolumdan tutarak beni okulumuzda bulunan müzeye götürdü. Bu arada eski sevgilim evli, 2 kız çocuğu var. Bana diyor ki bundan sonra burada yaşayacağız. Hayatın boyu ona bir soru sormak hakkim var. Ben razı oldum. Müzede bildiğim her şey beyaz mobilyalar, halılar, tabaklar. Sadece masanın arkasında karşı karşıya koyulmuş iki sarı sandalye. Bana diyor ki o biri odaya gecelim. Oda köy evlerindeki gibi. Soba, üzerinde 2 sarı çaydanlık, büyük ve küçük. Sobanın arkasında duvarda raflar var içinde de giysiler. Bana diyor ki raftaki 2 sarı ceketini benim giydiklerimin bulunduğu gardıroba yerleştireyim. Sonra bana soruyor “Hiç mi evlenmeyi düşünmüyorsun?” Ben bekarım bu arada. Cevap veriyorum, “tabii düşünüyorum”. Bana yaklaşarak “Ben hayatta oldukça bunu aklına bile getirme” diyor. Ben soru sormak hakkimi kullanmayı hatırlıyorum. Sorum bu: “Ama sen evlisin, bundan sana ne?”. Cevap veriyor: “O sadece anne-babamın gelini, evlatlarımın annesi. Onu sevmedim, sevmiyorum”. Sonra alnımdan öperek diyor. “Seni o kadar çok seviyorum ki.”. Ben bu rüyayı Allaha el açıp bana mani olan kimin ve neyin ne olduğunu bilmek istediğim, dua ettiğim gün gördüm.
Yorum:
Bi konu hakkında cevap ararken, beklentiye girdiğiniz cevabı sürekli düşünmüşsünüz ki, rüyanız da onun üzerinden görülmüş ancak konu o kadar basit değil. Yani şöyle ki; rüyanızdaki şahısların bir önemi yok, önemli olan kendinize olan sorunuzun cevabını kendinizden beklemek yerine başkasından beklemenizdir. Bu soruyu kendinize sorun, başkasına sormayın. (Başkası derken duanızdan bahsetmiyorum). Dua etmeye devam edin ama sorunun cevabı sizde. Siz ne istiyorsunuz? Buna katlanabilecek misiniz? İçinizden geçen cevap sizin bi tarafınızın işine geliyor bir tarafınızın işine gelmiyor ama, hangisi ağır basıyor? Bu soruları kendinize sormayı unutmayın.
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari-AynıLisanslaPaylaş 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.
